ارزش ویژه برند تعریف‌کننده ارزش نهایی برند است، و از دو منظر می‌توان به آن نگاه کرد:

منظر ذهنی- راهبردی (از منظر مصرف‌کننده): برداشت و ادراک مصرف‌کنندگان از برند. مصرف‌کنندگان ارزش برند را به عنوان ارزشی که از طریق نام برند به محصول یا خدمت اصلی افزوده شده است، درک می‌کنند.

منظر عینی- مالی:‌ یه عنوان یکی از مدخل‌ها و سرفصل‌های ترازنامه سازمان.

بررسی رویکرد‌ها:

دیدگاه مشتری

همانطور که خواهیم دید، دو رویکرد مجزا برای درک مفهوم ارزش ویژه برند وجود دارد.
یک رویکرد، دیدگاه مشتری است که در آن ارزش ویژه برند بر حسب آگاهی مشتری نسبت به برند ارزیابی می‌شود. مشتری با توجه به کیفیت، یگانگی و اعتبار برند قضاوت می‌کند. در یک مطالعه، چهار بعد از ارزش ویژه برند مبتنی بر مشتری به صورت آگاهی از برند، پیوند با برند، کیفیت دریافتی و وفاداری برند ارائه شده است. یکی از متفکرین در این حوزه می‌گوید: همانند شرکت، ارزش ویژه ملت در ذهن مخاطبانش قرار دارد.

دیدگاه مالی

دیدگاه دیگر، دیدگاه مالی است که در آن تلاش می‌شود تا ارزش‌های مالی به برند خاص تخصیص یابد. برای شرکت‌ها و تحلیلگرانی که علاقه‌مند به تخمین ارزش مالی برند هستند، تکنیک‌های ویژ‌های وجود دارد. این تکنیک‌ها شامل ارزش‌گذاری با بهای تاریخی، ارزش‌گذاری با بهای جایگزینی، ارزش‌گذاری با درآمد‌های آینده می‌باشند. در ارزش‌گذاری با بهای تاریخی، با برند به عنوان ستاند‌های رفتار می‌شود که ارزش آن از روی سرمایه‌گذاری‌ها در یک دوره زمانی به دست می‌آید. در ارزش‌گذاری با بهای جایگزینی تخمینی از بهای ایجاد برند معادل ارائه می‌گردد. در ارزش‌گذاری با درآمد‌های آینده نیز بر درآمد‌هایی که در آینده عاید برند می‌شود، تأکید می‌شود.

شاید شاخص‌ترین و شناخته‌شده‌ترین ارزش‌گذاری توسط مجله بیزینس ویک با عنوان ۱۰۰ برند برتر صورت گرفته باشد. تا اینجا تمرکز روی برند‌های محصولی بود و سؤال اینجاست که آیا ارزشگذاری مالی با برند‌های ملی نیز ارتباط دارد؟

آنهولت، متخصص برندگذاری ملی، در کتاب خود تحت عنوان هویت رقابتی، بیان می‌کند که در شاخص برند ملی از یک روش ارزش‌گذاری مالی استفاده کرده تا «درکی از سهم واقعی برند در اقتصاد ملی» به دست آید. آنهولت از عبارت «راحتی و وفاداری» در محاسبه ارزش مالی برند ملی استفاده می‌کند و در فصل آخر سال ۲۰۰۵ پنچ برند برتر را بدین صورت معرفی می‌کند: ایالات متحده (۹/۱۷ میلیارد)، ژاپن (۲/۶ میلیارد)، آلمان (۶/۴ میلیارد)، بریتانیا (۵/۳ میلیارد) و فرانسه (۹/۲ میلیارد). اگرچه اختلاف نظر‌هایی در مسائل مالی و اعتبارسنجی این ارزش‌گذاری مالی وجود دارد اما آنهولت پایه‌گذار روشی برای ارزش‌گذاری برند ملی است تا به دولت‌ها کمک کند که به منظور موفقیت در اقتصاد جهانی توجه بیشتری بر برند ملی داشته باشند.